Park Szczytnicki to jeden z największych Wrocławskich parków, który zajmuje powierzchnię około 100 hektarów. Leży na wschód od Starej Odry. Znajduje się na terenie dawnej wsi Szczytniki, która do miasta Wrocław włączona została w 1868 roku. Park obecnie ma przede wszystkim charakter krajobrazowy i duże walory dendrologiczne (około 400 gatunków roślin).
W XVI wieku znajdująca się w tym miejscu wieś Szczytniki została podzielona na Nowe i Stare Szczytniki. Las na terenie Starych Szczytnik już w połowie XVIII wieku cieszył się powodzeniem wśród wrocławian. W 1783 roku Fryderyk Ludwik Hohenlohe, który był komendantem garnizonu wrocławskiego, założył w tym miejscu jeden z pierwszych parków w stylu angielskim na całym kontynencie europejskim.
Park podczas oblężenia miasta w 1806 r. został całkiem zdewastowany przez żołnierzy napoleońskich. Jednak na szczęście po wojnie został odbudowany.
Park od 1833 roku jest miejscem wyścigów konnych, które były organizowane do 1907 roku. Tor wyścigów konnych mieścił się w miejscu, gdzie obecnie znajduje się Hala Stulecia. Co ciekawe kształt pergoli oddaje wiernie kształt dawnego toru wyścigów.
W parku Szczytnickim znajduje się też Ogród Japoński który założono w latach 1909–1912, w związku z odbywającą się w Hali Stulecia Wystawą Stulecia z 1913 roku. Ogród został zaprojektowany przez japońskiego ogrodnika Mankichiego Araia. Niestety po wystawie zabrano większość detali nadających ogrodowi japońskiego stylu. Dopiero w 1994 roku przy współpracy ambasady japońskiej, prof. Ikuya Nishikawy i ogrodników z Nagoi rozpoczęto prace przywracające ogrodowi japoński charakter. Po tej rekonstrukcji nieszczęśliwie został zniszczony podczas powodzi tysiąclecia w 1997 r. Japończycy nazwali ogród Hakkoen, tzn. Ogród białoczerwony.
Na terenie parku Szczytnickiego można zobaczyć drewniany kościół pod wezwaniem Świętego Jana Nepomucena z przełomu XVI i XVII wieku . Do Wrocławia przeniesiony został dopiero w roku 1913. Przy kościele znajduje się monolitowy kamienny krzyż, który został przeniesiony w latach 70. z Muchoboru Wielkiego.
Co ciekawe o kameralnym drewnianym budynku bardzo głośno było pod koniec lat 50. wieku. Okazało się, że przez dwa lata był złodziejską dziuplą, ukryto w nim skradzione z Muzeum Narodowego we Wrocławiu, obrazy m.in. Matejki, Kossaka i Gierymskiego.
Dla zwiedzających kościół otwarty jest w soboty w godz 12:00-20:00, a o 17:00 i 17:30 można go zwiedzić z przewodnikiem.
Obiekty historyczne w Parku Szczytnickim we Wrocławiu
Iglica we Wrocławiu -Park Szczytnicki
Iglica to stalowy monument zbudowany w 1948 r. wg projektu S. Hempla jako główny akcent Wystawy Ziem Odzyskanych. Złożony jest ze zwężającej się, wspartej na trzech podporach partii dolnej o wys. 70 m (konstrukcja żeberkowa) oraz z 30-metrowej części górnej (konstrukcja rurowa). Od półwiecza stanowi jeden z architektonicznych symboli Wrocławia. Obiekt znajduje się nieopodal Parku Szczytnickiego we Wrocławiu
Kamień pamiątkowy Wilhelma Ludwiga Eduarda von Hohenlohe (nie istnieje)
Kamień pamiątkowy Wilhelma Ludwiga Eduarda von Hohenlohe (nie istnieje) był parkowym nagrobkiem dwumiesięcznego dziecka, zmarłego w 1790, który został wystawiony przez właścicieli Ogrodu Książęcego. Stał do 1945 w rejonie ulic Kopernika i Dicksteina. Wg miejscowego podania upamiętniał przypadkową śmierć 10-letniego Williama z ręki ojca, podczas polowania.
Kolumna króla Fryderyka Wilhelma II w Parku Sczytnickim
Kolumna króla Fryderyka Wilhelma II to pierwszy drewniany monument, który powstał w Ogrodzie Książęcym między 1786 a 1789 r., na wzór antycznej Kolumny Trajana, z rzeźbą władcy i tarasem widokowym w zwieńczeniu. Po pożarze w 1806 r. został odbudowany z cegły. W l. 60. XIX w. został zaakcentowany dookolną ścieżką parkową. Kolumna jest jedynym zachowanym elementem architektoniczno-rzeźbiarskiego wystroju Ogrodu Książęcego.
Kamień pamiątkowy Ludwika Fintelmanna w Parku szczytnickim
Kamień pamiątkowy Ludwika Fintelmanna to głaz narzutowy z inskrypcją, którą usunięto po 1945 r. Został ustawiony w 1879 r. pod Dębem Fintelmanna.
Kamień pamiątkowy cesarza Wilhelma I (nie istnieje) w Parku Szczytnickim
Kamień pamiątkowy cesarza Wilhelma I (nie istnieje) był to głaz z inskrypcją upamiętniający pobyt cesarza na wrocławskich wyścigach konnych w 1882 r. Ustawiono go w 1883 r. koło toru wyścigów konnych, na terenie parku od strony al. Mickiewicza.
Posąg Diany w Parku Szczytnickim (nie zachowany)
Posąg Diany (nie zachowany) był rzeźbą dłuta E. Segera wzniesioną w 1898 r. u zbiegu ulic Mickiewicza i Wróblewskiego na owalnym placyku w otoczeniu roślinności alpejskiej i głazów imitujących krajobraz górski. Dzieło ukazywało postać polującej bogini z psami myśliwskimi. Zostało usunięte po 1945 r.
Kamień Stulecia w parku Szczytnickim
Kamień Stulecia to jeden z sześciu słupów pamiątkowych ustawionych z okazji przełomu wieków w 1900/1901 na ówczesnej granicy miasta. Jeden z trzech zachowanych po 1945 r. Granitowy, w formie kolumny z czworobocznym zwieńczeniem zaopatrzonym w płaskorzeźbione elementy herbu Wrocławia, kształtem nawiązuje do średniowiecznych kapliczek słupowych.
Pomnik Fryderyka von Schillera w Parku Szczytnickim
Pomnik Fryderyka von Schillera, niemieckiego poety i dramaturga, wzniesiony w 1995 r. Jest to zrekonstruowany pomnik wykonany w stulecie śmierci Schillera – dn. 9 maja 1905 r. Projekt pomnika opracował Felix Henry. Granitowy pomnik i marmurowe popiersie poety (kopia weimarskiego monumentu dłuta Heinricha von Danneckera) zostały w 1945 r. doszczętnie zniszczone. Podstawę odbudowanego wznoszącego się stożkowo cokołu popiersia uzupełniono tablicą z napisem: “Wszyscy Ludzie będą braćmi – Alla Manschen werden Brüder”.
Pomnik Josepha von Eichendorffa
Pomnik Josepha von Eichendorffa został wzniesiony w 1911 r. Brązową figurę poety usunięto po 1945 r. Do dziś przetrwał postument z dwiema płaskorzeźbami.